Met mijn Steel Blues op de kraan.
Jessica Bruintjes, kraanmachinist bij Ridderkerks Kraanwagenbedrijf.
Toen Jessica op haar 18e net een week haar autorijbewijs had, besloot ze meteen door te gaan voor haar vrachtwagen- en hijsbewijs. Inmiddels is ze 10 jaar kraanmachinist en vormt ze de derde generatie van het familiebedrijf onder leiding van haar ouders.
Als kind zag Jessica haar moeder op kantoor zitten – dat vond ze maar niks. Zelf droomde ze ervan in de media te gaan werken. Toen ze wat ouder werd zei ze op een bepaald moment toch tegen haar ouders: ik kom bij jullie werken! Haar moeder reageerde “maar we hebben niemand nodig op kantoor” – niet begrijpend dat ze graag op de kraan wilde, vertelt Jessica.
"Er waren op dat moment bijna geen vrouwen die dit werk deden. Het was koud en het sneeuwde dus mijn vader zegt ‘laat haar een maandje mee gaan, die is zo genezen.’ Maar ik heb volgehouden en ik vond het leuk, dus ik heb al mijn papieren in één keer gehaald en ben de kraan opgegaan."
Het moment dat Jessica de machine instapte gaf haar zo’n machtig gevoel dat ze meteen verkocht was. Als ze vertelt over het gevoel van vrijheid en verantwoordelijkheid om met zo’n enorm apparaat te werken straalt de trots en het plezier van haar gezicht.
Het was het niet altijd even makkelijk. Ze begon als bescheiden en verlegen meisje en moest in een mannenwereld snel volwassen en zeker van zichzelf worden.
Ze werd soms in de maling genomen en werden grapjes uitgehaald want dat is wat mannen doen, zeker in de bouw; dat leerde ze snel. Haar nieuwe collega-kraanmachinisten kenden haar wel want ze liep al langer rond op het familiebedrijf. Ze vonden het leuk om haar op te leiden op de kraan dus dat ging soepel.
In het veld maakte de oudere generatie wel opmerkingen: ‘joh meisje, ga toch lekker achter het aanrecht staan’ of ‘ik ga niet met háár werken hoor’. Nu werken er steeds meer vrouwen in de bouw en komt dat gelukkig veel minder voor.
Nu kennen mensen Jessica overal en vragen ze zelfs waarom zij er niet is, als collega’s op een klus aankomen. Het kan een harde wereld zijn, maar tegen vrouwen zijn mannen milder. Als vrouw in een mannenwereld heb je bovendien wat te bieden, weet ze, dat is communicatie. Mannen kunnen nogal kort door de bocht zijn, vrouwen communiceren met wat meer gevoel.
Met de hijskraan komt Jessica op bijzondere plekken. Zo wordt ze regelmatig midden in de nacht opgeroepen om naar de haven van Rotterdam te komen. Ze helpt daar schepen die schade hebben opgelopen bijvoorbeeld na een aanval van piraten.
Een andere keer staan de kranen op een festival om podia te bouwen of een frame te hijsen waarop vuurwerk werd afgestoken. Ze heeft wel eens op een filmset gestaan, om een groen doek op te houden, toch heel wat anders dan een bouwplaats!
Het mooiste vindt ze eigenlijk de lastige klussen waar behendigheid en techniek belangrijk zijn. Ze moest eens met een grote kraan op het Damrak werken en dan is het geweldig als het je lukt om die machine veilig door Amsterdam te manoeuvreren, vertelt ze trots.
Op al die verschillende locaties is 1 ding altijd van belang: veiligheid. Jessica draagt de Southern Cross Pink. Die S3 dameswerkschoenen zijn gemaakt op specifieke damesleesten, speciaal ontworpen voor de vorm van een vrouwenvoet.
Jessica had soms last van haar rug. Een dag op de kraan begint vaak om 6 uur ‘s ochtends en kan tot 5 uur doorgaan, dus ze loopt zo 11 uur achtereen op werkschoenen. Goeie schoenen kunnen dan veel verschil maken. En dat werkt door in je hele dag, in je energie, je humeur en je werklust. Jessica’s tip voor collega-vrouwen in de bouw is dan ook: bezuinig niet op je werkkleding. Kies voor kwaliteit en een goede pasvorm. Als je je comfortabel voelt, kun je uitblinken in je werk.
Volg Jessica op https://www.instagram.com/jessicabruintjes/
